اندیشمندان ایران و اسلام: فقیه حله (مروری بر زندگی و آثار علامه حلی)
سال نشر : 1392
تعداد صفحات : 256
معرفی کتاب
مجموعه اندیشمندان ایران و اسلام برای آشنایی نسل جوان و دانش دوست با بنیادگذاران ایرانی - اسلامی فرهنگ و تمدن بشری، نه فقط از جنبه شناخت تاریخ، افکار و آثار این بزرگان، بلکه برای ساختن پایگاهی که با تکیه بر آن و با توجه به دانش های روز بتوانند به قله های جدید معارف بشری صعود کنند، منتشر شده است.کتاب «فقیه حلّه» با محوریت معرفی، بررسی زندگی و آثار علامه نوشته شده است.
بخش اول کتاب، درباره سیمای فرهنگی شهر حلّه است که تاریخچه این شهر، جایگاه جغرافیایی آن، پیشرفت مکتب فقهی آن، مدارس دینی، مساجد، زنان دانشمند مکتب این شهر و مطالبی از این دست را شامل می شود.
بخش دوم کتاب درباره بزرگان مکتب حلّه از قرن ششم تا نهم هجری است و بخش سوم هم که «فقیه حلّه» نام دارد به ارتباط علامه حلّی با سلاطین مغول، خاندان و شاگردان وی، دیدگاه دانشمندان اهل تسنن و ... می پردازد.
بخش چهارم کتاب درباره آثار مکتوب علامه حلّی است که به دو صورت گزارش الفبایی و گزارش موضوعی - زمانی ارائه شده است. عقاید، احتجاج، فلسفه، منطق، اصول فقه، فقه، آثار رجالی، صرف و نحو، تفسیر و حدیث، 10 زیرمجموعه ای هستند که در این بخش به آن ها پرداخته شده است.
بخش های پنجم تا هفتم هم به ترتیب به سال شمار، یک حرف از هزران و راه نامه اختصاص دارد.
زمان اعلام تشیع به عنوان مذهب رسمی را، برخی از مستشرقان در حدود سال 710 دانسته اند. ولی متون دیگر سال 707 را نشان می دهد، چرا که سلطان خدابنده در سال 708 دستور داد سکه هایی به نام جدید او - که در میان نام های دوازده امام معصوم(ع) قرار داشت - ضرب شود. خدابنده در همان سال دستور داد که خطبه را به نام دوازده امام آغاز کنند و در هر خطبه، از اهل بیت یاد شود.
وی پس از اعلام تشیع، یک «مدرسه سیّار» بنا نهاد، که به همه شهرها سفر کنند و در آن شهرها مبانی عقیدتی شیعه را برای مردم بازگویند. این مدرسه سیّار، به تمام ضرورت های زندگی مجهز بود، به ویژه برای اقامت تابستانی در آذربایجان و اقامت زمستانی در بغداد. همچنین به ابزارهای ضروری فرهنگی مانند کتاب و جوهر و قلم و دوات. نام جمعی از اساتید این مدرسه سیّار که خدابنده معین کرده بود، به نوشته منابع تاریخی چنین است: نظام الدین عبدالملک مراغی(متوفی 716)، نورالدین عبدالرحمن حکیم شوشتری، برهان الدین عبری(متوفی 743).....
وی پس از اعلام تشیع، یک «مدرسه سیّار» بنا نهاد، که به همه شهرها سفر کنند و در آن شهرها مبانی عقیدتی شیعه را برای مردم بازگویند. این مدرسه سیّار، به تمام ضرورت های زندگی مجهز بود، به ویژه برای اقامت تابستانی در آذربایجان و اقامت زمستانی در بغداد. همچنین به ابزارهای ضروری فرهنگی مانند کتاب و جوهر و قلم و دوات. نام جمعی از اساتید این مدرسه سیّار که خدابنده معین کرده بود، به نوشته منابع تاریخی چنین است: نظام الدین عبدالملک مراغی(متوفی 716)، نورالدین عبدالرحمن حکیم شوشتری، برهان الدین عبری(متوفی 743).....
-
زبان کتابفارسی
-
سال نشر1392
-
چاپ جاری1
-
تاریخ اولین چاپ1392
-
شمارگان1100
-
نوع جلدجلد نرم
-
قطعرقعی
-
تعداد صفحات256
-
ناشر
-
نویسنده
-
وزن316
-
ISBN - شابک978-964-241-066-8
-
تاریخ ثبت اطلاعاتیکشنبه 25 بهمن 1394
-
شناسه40079
-
دسته بندی :
محصولات مرتبط